Dozón tivo un dos seus primeiros cantores na voz do poeta cambadés, Ramón Cabanillas. Exercera como secretario do concello durante aproximadamente un ano na década dos anos 40. Inspirado por estas paisaxes, dedicoulle un poema ás Terras outas de Dozón, desde a súa perspectiva de habitante da costa e próximo á senectude.
Este poema é un verdadeiro regalo para o concello de Dozón. E desde aquí convén resaltar este mérito.
Nunha recente camiñata polo concello de Dozón, combinando ese monte raso do que fala o poeta e as ribeiras do río que nace na Pena de Francia, fomos tomando estas imaxes e con elas ilustramos agora fragmentos do referido poema.
Terras outas de Dozón
ríspidas, graves e núas...
Terras outas de Dozón!
Terras bravas, montesías...
Todo en vós dorme calado
no colo da Saudade...
de menhires e cruceiros
que soñan baixo os luceiros
nun soño de eternidade
con degaros dos pasado!
----.jpeg)
No hay comentarios:
Publicar un comentario